Ç’është dashuria?

1 – Më dhemb barku, por jo nga ndonjë e keqe që kam ngrënë
2 – Pres
3 – Nuk mund të lexoj libër
4 – Në kinema, kur të gjithë fillojnë e qeshin, mua më duket vetja si një “i shkretë” dhe rri aty brenda jo për të parë filmin, por për të kaluar kohën
5 – Kam shumë frikë se të gjithë do mësojnë se sa “i shkretë” jam
6 – Vazhdimisht mendoj vetëm një gjë
7 – Nevrikosem me të gjithë për shkak se të gjithë nuk janë njësoj si unë
8 – Në filmin që po xhiroj në imagjinatën time, ne po martohemi
9 – Tavani që është mbi krevatin tim qenka kështu, kordoni i llampës qenka kaq i çuditshëm dhe unë nuk i paskam vënë re më parë
10 – Askush nuk mund të më ndihmojë
11 – Nevrikosem shumë me të gjithë që flasin duke qeshur për këto tema
12 – Nuk punoj dot si më parë
13 – Gjatë vakteve ha vetëm ëmbëlsirat dhe darkave pi alkool
14 – Nevrikosem me veten time se përse nuk jam si të gjithë
15 – Më paska ikur puçra që kasha në këmbë
16 – Të ishte verë, hyja në det dhe, ndoshta, më bënte mirë
17 – Dua të jem vetëm
18 – Këto që thashë mos ia tregoni askujt, nuk dua aspak t’i dinë njerëzit. Po sikur t’i dinte ajo do të kishte ndonjë përfitim? Nëse nuk do të kishte, më mirë të mos dijë gjë fare
19 – Jam shumë i shkretë, por ajo që ka rëndësi nuk është kjo.

Ç’është dashuria?

Dashuria është dorëzimi.
Dashuria është shkaku i dashurisë.
Dashuria është të kuptosh.
Dashuria është një muzikë. Dashuria dhe shpirti fisnik janë e njëjta gjë.
Dashuria është poezia e trishtimit.
Dashuria është vështrimi i shpirtit të thyer në pasqyrë.
Dashuria është kalimtare.
Dashuria është të mos thuash kurrë që jam penduar.
Dashuria është kristalizim. Dashuria është të japësh.
Dashuria është ndarja e një çamçakëzi.
Dashuria kurrë nuk vihet re.
Dashuria është një fjalë boshe.
Dashuria është të takosh Zotin.
Dashuria është një dhimbje.
Dashuria është të jesh sy më sy engjëllin.
Dashuria është tek lotët.
Dashuria është pritja në kokë të telefonit.
Dashuria është një botë e tërë.
Dashuria është kapja dorë për dore në kinema.
Dashuria është një dehje.
Dashuria është një bishë.
Dashuria është një verbëri.
Dashuria është të dëgjosh zërin e zemrës.
Dashuria është një qetësi e shenjtë.
Dashuria bëhet temë nëpër këngë.
Dashuria i bën mirë fytyrës.
Dashuria është malli ndaj një personi që do ta përqafosh fort dhe të duash të rrish me të.
Është të dëshirosh se duke përqafuar atë harron gjithçka në botën e jashtme.
Është malli i njeriut për të gjetur strehë të sigurt për shpirtin e tij.

Njëherë në një ishull jetonin të gjitha llojet e ndjenjave: lumturia, mërzia, dituria dhe dashuria. Një ditë të gjithëve ju njoftuan se ishulli do të fundoset dhe të gjithë ndërtuan aniet e shpëtimit përveç dashurisë. Dëshiroj të mbetet deri në momentin e fundit.
Kur ishulli gati u fundos dashuria vendosi të kërkoj ndihmë: Pasuria kaloi pranë saj në një anije të madhe.
Dashuria e pyeti:
“Pasuri, a më merr me vete?”
“Jo, nuk mundem” u përgjigj pasuria. “Kam aq shumë ar dhe argjend në anije, sa që nuk ka vend për ty”.
Dashuria e luti mërzinë që ta marrë:
“Mërzi më merr me vete në anijen tënde!”
“Oh dashuri, aq jam e mërzitur, dhe më duhet të jem vetëm”.
Lumturia kaloi pranë dashurisë por meqë ishte aq e gëzuar nuk e dëgjoi fare thirrjen e dashurisë.
Papritmas, dikush pëshpëriti:
“Eja dashuri, unë do të marrë.” Ishte ky një plak i moshuar.
Aq e lumtur dhe e gëzuar dashuria harroi ta pyes plakun se ku po shkojnë. Kur arritën në vendin e caktuar plaku shkoi rrugës së tij. E vetëdijshme sa i kishte borxh plakut dashuria e pyet një dijetar:
“Kush më ndihmoi dhe shpëtoi?”
“Ishte koha” u përgjigj dijetari
“Koha?” u habit dashuria. “përse më ndihmoi ajo?”
Dijetari qeshi dhe me urtësi iu përgjigj:
“Sepse vetëm koha është e aftë të kuptoj vlerën e vërtetë të dashurisë”.